Rehabilitacja stomatologiczna

Diagnostyka i terapia funkcjonalna narządu żucia nie może być traktowana jako odizolowany problem od reszty organizmu.  Rehabilitacja stomatologiczna pozwala pacjentom uporać się z problemami powstałymi z powodu urazów mechanicznych w obrębie twarzy i kręgosłupa szyjnego (upadek, uderzenie), po operacjach ortognatycznych, przy objawach dysfunkcji czaszkowo- żuchwowo-kręgosłupowej (ból w obrębie aparatu żucia przeniesiony do głowy, karku lub obręczy barkowej). Nie bez znaczenia szczególnie u dzieci są wady postawy pozostające w związku z wadami zgryzu. Problemy ze stawami skroniowo-żuchwowymi i przeciążeniem aparatu żucia mogą mieć osoby cierpiące na bruksizm, lub u których nadmierny stres i obciążenie emocjonalne prowadzi do silnego i długotrwałego zaciskania zębów, a także te które nawykowo żują gumę, przygryzają wargę lub obgryzają paznokcie.

Niepokojące objawy, które powinny skłonić do wizyty diagnostycznej to ograniczenie ruchomości lub nadmierna ruchomość w stawach skroniowo-żuchwowych, ból, przeskakiwanie lub trzeszczenie, szczękościsk, przerost mięśni żwaczy, zbaczanie żuchwy w trakcie otwierania/zamykania ust, a także w trakcie oraz po leczeniu ortodontycznym.

Rehabilitacja opiera się na terapii manualnej, mobilizacji stawów skroniowo-żuchwowych, terapii tkanek miękkich zarówno z zewnątrz jak i wewnątrz ust, opracowaniu systemu żuchwowo- gnykowo- czaszkowego oraz ćwiczeniach wzmacniających lub relaksujących wybrane grupy mięśni.